એક હઝલ
અમારી જીભને કોની હવા લાગી.
ગમે તે વાતમાં એ બોલવા લાગી.
હજી એ ખીચડી કાલે જ શીખી ‘ને.
રસોઈયાની ભૂલો કાઢવા લાગી.
હું જેની આંખનાં ઇશારે મોહ્યો’તો.
એ પરણ્યાં બાદ ડોળા કાઢવા લાગી.
નફા વિનાનો ધંધો એટલે કવિતા.
ઉપરથી એમાં પણ ચોરી થવા લાગી.
મને લાગ્યું, ઉભાં થઈ માન આપે છે.
પછી સમજ્યો કે પબ્લિક ભાગવા લાગી.
રમેશ રતિલાલ “ખામોશ”
ચહેરા પાછળ ચહેરા પાછળ ચહેરા. સાચ ઉપર આ દંભ,જૂઠના કેટકેટલાં પહેરા. માણસને ના કોઈ ઓળખે. હજાર એના મહોરાં. ચકચકતી એ...
જાણે કે ચોરોએ આખુંયે ઘર લૂંટ્યું હોય છે, મનમાં આવેલું સ્વપ્ન એવું જ તૂટ્યું હોય છે. વીતતી રાતને કોરી ખાય...
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
