એક હઝલ
અમારી જીભને કોની હવા લાગી.
ગમે તે વાતમાં એ બોલવા લાગી.
હજી એ ખીચડી કાલે જ શીખી ‘ને.
રસોઈયાની ભૂલો કાઢવા લાગી.
હું જેની આંખનાં ઇશારે મોહ્યો’તો.
એ પરણ્યાં બાદ ડોળા કાઢવા લાગી.
નફા વિનાનો ધંધો એટલે કવિતા.
ઉપરથી એમાં પણ ચોરી થવા લાગી.
મને લાગ્યું, ઉભાં થઈ માન આપે છે.
પછી સમજ્યો કે પબ્લિક ભાગવા લાગી.
રમેશ રતિલાલ “ખામોશ”
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
