આજે મને મારા અહીં સૂવડાવી ગયા,
હવે કબર માં ફક્ત હું છું અને પ્રભુની માયા.
જીવનનો સફર હતો ઘોડિયા થી કબર સુધીનો,
તોએ કેમ માઈલો, વર્ષો લાગ્યા આ અંતર પૂરવાને
લોભ અને ઇચ્છાઓએ મને એવી જકડી રાખી,
સો વર્ષ નો સામાન ભેગો કર્યો, કાઈ ન રહે બાકી.
જીવનની ભાગ દોડ અને સંઘર્ષ એ એવી ગૂંચવણ કરી,
કે હંમેશનું રહેઠાણ વિસરાવી નાખ્યું.
છેવટે બધું પડતું મૂકીને અહીં આવવું પડ્યું શમા,
જો આ અંત: કરણ માં રાખ્યું હોત….
તો આજે કબર માં સૂવાની જુદી હોત મહિમા.
-શમીમ મર્ચન્ટ