નથી મારી પાસે કંઈ ખાસ કે તને હવે આપુ
તુ કહે તો ચાલ તને આ મારુ મૌન આપુ
સમજદાર સમજે સઘળા છતા નથી સમજાતી
આ પ્રેમની પંચાતમા કેમ કરીને હુ ફસાણી
બે ચાર ફૂલો ગુંથ્યાતા વેણી સજાવવા કેશમા
સુકાઈને ખરી પડ્યા પાન એકમેકના ખેધમા
અનેક વાર સાદ કર્યાને મીટ માંડી બેઠા રાહો પર
સુનામી બની ફરી વળ્યા અનેક આંસુ આંખો પર,
છોડીને મોહ માયા સંન્યાસી જો થઈ જાય કાયા
મેલીને ઉધારની ઉપાધી પહેરવી ‘સાંજ’કંઠે માળા.
– નિમુ ચૌહાણ..સાંજ
ચકડોળ સાથે ચાલતાં વારામાં હું નથી. પોકળ ગગનમાં ગુંજતા નારામાં હું નથી. તારાં મિલનની જો હવે કેવી થઈ અસર, ચાલી રહ્યા છે શ્વાસ પણ...
ઊંઘવાની વાત હમણાં ભૂલવા લાગ્યો છું હું, રોજ શમણામાંય હમણાં બોલવા લાગ્યો છું હું, આપના મળ્યા પછી બદલાવ આવ્યો છે...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
માન્યતા જૂદી તમારી, મારી શ્રદ્ધા છે જૂદી બેઉને બંને મુબારક, શું જરુર વિખવાદની ? તમને જે લાગે તે હોવાનું જ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
