હર તબીબો ઈલાજ આપે છે,
માં મને બસ દુઆ જ આપે છે.
દાઢમાં તો કદીક આંખોમાં,
આજ જગ્યા સમાજ આપે છે.
ગમ છે આંખોનો એક પ્લેસિંગર,
અશ્રુઓને અવાજ આપે છે.
બોધ, અંગ્રેજ ઉઘાડો તન રાખી
મારા ભારતને લાજ આપે છે.
આગરા તારી જેમ અમને પણ,
લોક કાંટાળા તાજ આપે છે.
આ ઇલાકાના લોક ડાહ્યા છે,
મૌન રહીને દવા જ આપે છે.
સિદ્દીકભરૂચી.
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
