સ્મિત એનું વફા ગણી બેઠા,
કઇ ખતાથી ખુદા ગણી બેઠા!
મારગો ઇન્તજાર કરવાને,
બેગુનાહની સજા ગણી બેઠા.
કોઇ ઉત્તરના ચિન્હો ના મળતાં,
એજ ઉત્તરને “ના” ગણી બેઠા.
ચાર ભેગી જરીક યાદો થઇ,
લોક એને સભા ગણી બેઠા.
અહીં દટાયા,નહીં કરી હિજરત,
તોય એ બેવફા ગણી બેઠા.
શું લપસ્યા પગથિયું “મોદીજી,
નેશનલ આપદા ગણી બેઠા
લાભ ને ભય જણાયું જ્યાં’સિદ્દીક’,
એ જ વસ્તુ ખુદા ગણી બેઠા.
સિદ્દીકભરૂચી.
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
