तू गुनगुनाये तो ग़ज़ल पे निख़ार आ जाता है,
बदली बरसती है, खिज़ा पे ज़माल आ जाता है।
दिल धड़कता है हर पल, साँसें तेज चलती हैं ,
चाँदनी के नाजुक जिस्म में, उबाल आ जाता है।
अज़नबी की तरह मिल जाए तू किसी मोड़ पर,
बिखरे रिश्तों के, लम्हों का ख्याल आ जाता है।
जवानी के जोश में नादानियाँ कौन नहीं करता ?
जुबाँ पे मेरी यही दर्द भरा सवाल आ जाता है।
हम थे जो तूफानों का रुख मोड़ दिया करते थे,
आज तो किनारों पर भी भूचाल आ जाता है।
*
✍? कृष्णकांत भाटिया ‘कान्त ‘
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
