અશ્વ દોડે છે સતતને શુ કરું?
છે પરાજિત આ વખત,ને શુ કરું?
બંધ બાજીની રમતને શું કરું?
ભીતરે ચાલે લડતને શું કરું ?
પાનખરમાં વૃક્ષ માંગે છે પવન
છે બધી વયની મમત,ને શું કરું?
લાગણીનો પ્હાડ કો’દી પીગળે,
એ નદી વળતી પરતને શું કરું?
હાથનાં લીટા નથી એ માત્ર,પણ
આ વિધાતાની લગતને શું કરું ?
વેદનાની ભડભડે છે આ અગન,
સળવળે કોઈ શરતને શું કરું ?
હસ્તરેખા માપવી તો ક્યાં સુધી ?
શ્વાસની જયાં હો અછતને શું કરું?
✍? પૂર્ણિમા ભટ્ટ. ‘તૃષા’
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
