એ ઘર મંદિર અહીં થઈ જાય છે,
જે ઘરમાં કંકુ પગલા થાય છે.
પહેલાં માંડવો રોપાય છે,
પછી આ દીકરી સોંપાય છે.
નદી વ્હાલની દઈ દાનમાં,
પિતાની આંખ પાવન થાય છે.
મહેંદી મુકેલા હાથોને ખોઈ,
હિમાલય ખુદ ગંગા થાય છે.
ખુણામાં કંકુ થાપા જોઈને,
સવારે ભીંત બસ ડૂમાય છે.
ને સુના ઘરને આશ્વાસન દેવા,
હસીને આંસુડા પીવાય છે.
શૈલેષ પંડ્યા “નિશેષ”
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
