સાંજ જયારે સાંજ સ્થાપી જાય છે,
કોઈ ત્યારે યાદ આવી જાય છે.
રાત ઢળતા એક પડછાયો મળે-
ને પછી ચોમેર વ્યાપી જાય છે.
છૂંદણાંમાં કોણ પીડા આપતું ?
એ વિચારે દર્દ ભાગી જાય છે.
છાંટણા વરસાદના સ્પર્શી જતાં,
રોમે રોમ ધરતી ના જાગી જાય છે.
હું અહર્નિશ યાદનું છું તાપણું,
કોઈ આવી રોજ તાપી જાય છે.
રોજ હું વાવી રહી સંબંધ ને-
રોજ આવી કોણ કાપી જાય છે?
-પુષ્પા મહેતા (પારેખ)
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
