સાંજ જયારે સાંજ સ્થાપી જાય છે,
કોઈ ત્યારે યાદ આવી જાય છે.
રાત ઢળતા એક પડછાયો મળે-
ને પછી ચોમેર વ્યાપી જાય છે.
છૂંદણાંમાં કોણ પીડા આપતું ?
એ વિચારે દર્દ ભાગી જાય છે.
છાંટણા વરસાદના સ્પર્શી જતાં,
રોમે રોમ ધરતી ના જાગી જાય છે.
હું અહર્નિશ યાદનું છું તાપણું,
કોઈ આવી રોજ તાપી જાય છે.
રોજ હું વાવી રહી સંબંધ ને-
રોજ આવી કોણ કાપી જાય છે?
-પુષ્પા મહેતા (પારેખ)
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
