ખાલી નથી , ભરપૂર છું ,ચિક્કાર છું ,
મીઠી મધુરી ,સોડમ ભરી તકરાર છું .
સૂતો સળવળું ,વિસ્તરું જાગું ત્યારે,
કાંઠે છલકું ને ,સાતે સમંદર પાર છું.
બ્હારથી દેખાઉં ,એવો ને એવો અંદર,
પારદર્શક, ચોખ્ખો ને આરપાર છું.
ઝીલી શકું છું ભાર, આ આંસુઓનો,
આ ખભો નહીં, વેદનાનો આધાર છું.
ચાંદની ગમી , ચાંદને ચૂમી આવ્યો,
પાનખરમાંયે હું , મસ્ત બહાર છું.
જીવી રહ્યો છું મોજથી આ ઘડપણને,
પાંસઠ વર્ષે પણ, વર્ષ અગિયાર છું.
✍? કૃષ્ણકાંત ભાટિયા ‘કાન્ત’