કેટલાં સંધાન જડતાં જાય છે,
યાદના પાનાં ઉઘડતા જાય છે,
એષણાની ચોકલેટું ખાઈને,
જિંદગીના દાંત સડતા જાય છે.
ઝાડનું ખીસ્સું થયું ખાલી,- હવે
છાંયડાના ભાવ ચડતાં જાય છે.
જિંદગી ની ટ્રેન ક્યાં સુધી જશે?
શ્વાસના ડબ્બા જ ખડતા જાય છે.
રોજ તારી જેમ તારાં સ્વપ્ન પણ,
આંખ સામેથી અછડતાં જાય છે.
કોણ સ્પર્શ્યુ રામના પગલાં સમું?
જાતની સઘળી ય જડતા જાય છે.
–’ હર્ષા દવે
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
