બે ઘડી રોકાઈ જાવાનું હતું,
ગીત આખું ગાઈ જાવાનું હતું;
કાં બની અત્તર મહેંકવાનું હતું,
કાં પછી કરમાઈ જાવાનું હતું;
જીંદગી ઉર્ફે જ પેચીદી રમત!
સ્હેજ તો ગૂંચવાઈ જાવાનું હતું;
નીકળ્યા’તા ત્યારથી નક્કી હતું,
ક્યાંક તો ફંટાઈ જાવાનું હતું!
બસ, અઢી અક્ષરની માફક ઉપસી,
છેવટે ભૂંસાઈ જાવાનું હતું;
~ હિમલ પંડ્યા
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
