રણમાં મીઠી વીરડી છે
ઝાંઝવાંરૂપ જગે સાચી ધારા છે
હોય એ તો જગ સ્વર્ગ
વિણ એ કેવું સ્વર્ગ?
સ્નેહ તાંતણો છે મજબૂત
કાળ થપાટે રહે અતૂટ
બોલું ને સમજાય
આંખો કદાચ વાંચી શકાય
પણ વગર જોયે
જાણે પીડા
દુઃખી થાય
ધૂપ ધુંવાડા
પથ્થર એટલા દેવ
બધા આખાડી
દવાદારૂ
જીવ સુદ્ધા આપવા તૈયાર
રાત ઉજાગરા
એક નીંદર સંતાન કાજ
માં તું જ ઈશ્વર મુજ કાજ
મળતું સ્વર્ગ ખપે ના “નીલ”
જનની સંગ ખપે જીવતર
હોય ભલે દુખે તપતું…..
અશ્રુ નીતરતું ….
પણ માં હાથે નિરંતર સવરતું…
રચના: નિલેશ બગથરીયા “નીલ”
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
