લખી શકું ક્યાં તને હું
શબ્દે શબ્દે સરકી જાય છે.
દોરાવાને તને પીંછી ઝબોળું
તું લસરકે લપસી જાય છે.
ના કાવ્ય ના ચિત્ર બને
છતાં તું કમાલની કૃતિ બની જાય છે.
મધુવન ના સહી પણ
જીવતરે અનેરી ખુશ્બુ છોડી જાય છે.
બંધાય ના શબ્દોથી પણ
અહેસાસ ની એક કવિતા મુકતી જાય છે.
રેખામાં ના ચીતરતી તું
હર એક રંગીન સવાર દોરતી જાય છે.
કલા “નીલ”ની તું કાયમ રહી છે
કલમ ,પીંછી, રંગોને હવે ક્યાં મોહતાજ રહી છે?
-નિલેશ બગથરીયા “નીલ”
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
માન્યતા જૂદી તમારી, મારી શ્રદ્ધા છે જૂદી બેઉને બંને મુબારક, શું જરુર વિખવાદની ? તમને જે લાગે તે હોવાનું જ...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
માન્યતા જૂદી તમારી, મારી શ્રદ્ધા છે જૂદી બેઉને બંને મુબારક, શું જરુર વિખવાદની ? તમને જે લાગે તે હોવાનું જ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
