કયાંક નરસિં ક્યાંક મીરા છે,
ભીતરે તારી કબીરા છે.
તનનું પીંજર તુટે તો સમજાય,
જાત તારી સાવ લીરા છે.
ભાગ્યરેખા માનતો હું જે,
હાથમાં બે-ચાર ચીરા છે.
આંખે તારી પ્રિતનું કાજલ,
સ્મિતની હોઠે મદીરા છે.
લઈ શું જાશો ને શું લાવ્યા’તા ?
જીવ તો ફકકડ, ફકીરા છે.
હોવું ઈશ્વરનુ એ શુ સમજે,
લોક પાગલ ને અધીરા છે.
✍? શૈલેષ પંડ્યા