હસવું એનું અમથું-અમથું
અમને બહું ગમતું-ગમતું.
હૈયામાં એ નેહ ભરતું-ભરતું
આંખે ખુશ થઇ નીતરતું-નીતરતું.
સપને આવી એ તો બસ!વસતું-વસતું
સવાર પડે ને હળવેથી ખસતું-ખસતું.
છે આમ તો અજાણ્યું-અજાણ્યું
તોય લાગતું પોતીકું-પોતીકું.
ફરી મળશે કે કેમ?
ના એતો જાણ્યું -જાણ્યું.
છતાં કહી શકાય ખરું “નીલ ”
મજાનું એ સ્મિત મનભરીને માણ્યું-માણ્યું.
રચના:નિલેશ બગથરિયા
“નીલ “
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
