ફૂલ ખાતર બે ઘડી બસ ગાઉં છું!
જ્યાં વળગવાં જાઉં તરછોડાઉં છું;
ફૂલ છું ને ડાળ પર કરમાઉં છું.
છું સુગંધિત કાળનો વહેતો પ્રવાહ,
રણ તરફ શા કાજ વળતો જાઉં છું?
શૂન્ય છું આકારહીન અસ્તિત્વનું
વિસ્તરું થોડું વધું ભૂંસાઉં છું.
કઈ રીતે લે, વર્ણવું પીડા- અભાવ?
છોડ તારો; મારો પણ ક્યાં થાઉં છું?!
અન્તહીણા આ વિરહના મારગે–
ચાલવું દુષ્કર અતિ લંબાઉં છું!
માર્ગમાં કાંટો બન્યો ક્યાં કોઈને ?
તોય ક્હે છે સૌ મને ડંખાઉં છું!
છું જ તો ‘ગુણવન્ત ‘ ઝાકળનો અવાજ
ફૂલ ખાતર બે ઘડી બસ ગાઉં છું!
-ગુણવંત ઉપાધ્યાય
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
