જિંદગીમાં નકાબ રાખું છું,
પણ ગઝલમાં રુઆબ રાખું છું,
શોભી ઊઠે રદીફ સાથે જે,
કાફિયા બેહિસાબ રાખું છું,
જામ છલકી રહ્યો પ્રણયનો લ્યો,
આંખમાં હું શરાબ રાખું છું,
સાચવું છું સુગંધ સ્મરણોની,
બંધ તેથી કિતાબ રાખું છું,
પ્રશ્ન પણ બેમિસાલ પૂછો છો,
ઉત્તરો લાજવાબ રાખું છું,
આખું આકાશ ઝળહળે એવો,
ચાંદનીનો શબાબ રાખું છું,
હે ગઝલ ! શબ્દની તરસ માણું,
હું ‘તૃષા’નો ખિતાબ રાખું છું.
પૂર્ણિમા ભટ્ટ ‘તૃષા’
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
