આખરે ઉજાગરાનો અંત આવ્યોઃ
લગ્ન ઉકલી ગયા!
મા હવે ઘરની ચીજ વસ્તુઓ ગણે છે;
સંભારી સંભારી મેળવે છે,
સંભારી સંભારી ગોઠવે છે;
થાળી,વાડકા,ગ્લાસ,ડીશ-
બધું બરાબર છે.
ક્યાંય કશું ખોવાયું નથી,
કશુંજ ગયું નથી,
પણ અચાનક કંઇક યાદ આવતાં
એ ઓરડા વચ્ચે ઉભી રહી જાય છે,
આંખ માં થી ટપકું-ટપકું થાય છે,
ખારો ખારો પ્રશ્નઃ ” મારી દિકરી ક્યાં?”
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
