પડેલો પેટમાં ખાડો, અને માણસ પથારી વશ.
બળે છે મૌનમાં રાડો, અને માણસ પથારી વશ.
તમેં તો જીવવાના નામ પર, આપી હતી લાલચ,
છતાં દેખાય છે પાડો, અને માણસ પથારી વશ.
કહે છે આમથી કાપો, અલ્યા બાંધો અને સીવો,
વ્યથાનો ઉમટયો વાડો, અને માણસ પથારી વશ.
અમે તો શ્વાસ માગ્યા’તા, ઉછીના આંગણું જોવા,
ભલે તે વેતર્યો આડો,અને માણસ પથારી વશ.
ચરમ સીમા હતી, કે જીવ એનો પીપળે અટક્યો,
તમે એ ઝાડને ફાડો, અને માણસ પથારી વશ.
-હાર્દિક પંડ્યા
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
