આંખમાં તારી ગજબ ખેંચાણ છે,
ભીતરે એથી મચ્યું ધમસાણ છે.
વૃક્ષ માફક પર્ણ ફૂટે છે મને,
લીલીછમ તારી જ આ પિછાણ છે.
શ્વાસ ક્યાં અમથા લીધા ઓ બેખબર!
એ હવે તુજ નામમાં રમમાણ છે.
બંધ હોઠોમાં તું દાબે શબ્દને,
બોલકા આ મૌનમાં ઊંડાણ છે.
સૂર્યનું પહેલું કિરણ લાવે સ્મરણ,
રાતભર ચાંદે લૂંટી રસલ્હાણ છે.
શબ્દ પામ્યો દિવ્યતાને એ પછી,
સ્પર્શ તારો આ કલમનો પ્રાણ છે.
સ્હેજ હલચલ તો કશી થઈ એ તરફ,
આ ગઝલનું એને પણ બંધાણ છે.
પૂર્ણિમા ભટ્ટ ‘શબરી’
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
