આપની મ્હેફિલ ત્યજીને ક્યાં જવું?
પર્વને ઝાંખો કરીને ક્યાં જવું?
આપના દિલમાં અમારાં શ્વાંસ છે!
તો કહો,હિજરત કરીને ક્યાં જવું?
‘જૂઠ’ બોલું , ફૂલના ગજરા મળે,
“સત્ય” ભીંતો પર લખીને ક્યાં જવું?
“બંધ થઇ આંખો”તો “ખાલી ઘર થયું”
તો,બધા સપના ગૂંથીને ક્યાં જવું?
નમ્રતાનું મૂલ્ચ ઓછું થઇ ગયું,
પથ્થરો આગળ નમીને ક્યાં જવું?
સિદ્દીકભરૂચી
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
