હું નહીં માગું તમે જાતે જ આપો.
એક હોંકારો બધી વાતે જ આપો.
દીવસે કરમાઈ કે શરમાઈ જાશે.
વાત શમણાંની બધી રાતે જ આપો.
આભ પણ આપી શકો રંગીન દેજો.
તારલાની સહેજ કોઈ ભાતે જ આપો.
આપજો રાજી થઈને તો જ લઈશું.
આંખની શરમે અને નાતે જ આપો.
રોકડેથી લાગણી ચૂકવી દીધી મેં.
આપ જે આપો ભલે ખાતે જ આપો.
આપ જો કરશો કતલ મંજુર ‘રશ્મિ’.
રે બને આનંદ આઘાતે જ આપો.
ડૉ. રમેશ ભટ્ટ “રશ્મિ”
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
