એ જ છે…

એ ગોકુળિયામાં કનૈયો ને રણમેદાને ચક્રધારી છે,

એજ નરસૈયાનો  કેદાર ને એ જ મીરાંનો ગિરધારી છે,

એ જ કુરુક્ષેત્રે દુર્યોધન ને એજ અર્જુન નું બાણ છે,

 રૂપ એના અનેક , એને જાણીને પણ સૌ અજાણ છે.

એ પૂતનાનો નો કાળ છે ને માખણ ચોરતો બાળ છે, 

મોહ માયા બધી એને ચરણે એ પોતે જ માયાજાળ છે,

એ યોગેશ્વર જગતપિતા ને ક્યારેક કોઈનો સંતાન છે,

રૂપ એના અનેક, એને જાણીને પણ સૌ અજાણ છે.

એ જ રાધાનો વિરહ  ને એ જ  રૂક્ષ્મણીનો સંગમ છે,

એ વૃંદાવનની વિદાય છે ને એ જ ગીતાનું આગમ છે,

એ જ ભીષ્મની બાણશૈયા ને અભિમન્યુનું વ્યૂહ ભંગાણ છે,

રૂપ એના અનેક , એને જાણીને પણ સૌ અજાણ છે.

એ જ ધર્મ નો ઉદ્દભવ છે ને એ જ અધર્મનો નાશ છે,

એ જ ફૂલો પર નવી કૂંપળ ને એ જ અટકતો શ્વાસ છે,

એ જ દ્રૌપદી વસ્ત્રાહરણ ને એ જ નારીનું સન્માન છે.

રૂપ એના અનેક , એને જાણીને પણ સૌ અજાણ છે.

એ લોહી ઊછળતું યુદ્ધ ને એ જ શાંતિ નો પ્રસ્તાવ છે,

એ ધગધગતો સૂરજ  ને એ વૃક્ષો ની શીતળ છાવ છે,

એ જ કર્મનું ફળ છે પોતે ને એ જ જીવન બંધાણ છે.

રૂપ એના અનેક , એને જાણીને પણ સૌ અજાણ છે.

બધી સફળતા એ જ  ને એ પોતે જ બધીયે હાર છે,

એ વાંસળીનો મીઠો સૂર ને એ તલવાર ની ધાર છે,

એ જ મોજીલો સમદર છે ને એ જ નૌકા વહાણ છે,

રૂપ એના અનેક , એને જાણીને પણ સૌ અજાણ છે.

સો કૌરવ પણ એ જ ને એ પોતે જ પાંડવ પાંચ છે,

એ મહાન કર્ણ નું દાન ને એ જ ઇન્દ્ર ની યાચ છે,

એ જ છે સર્વત્ર  ને એ જ મંદિર માં પૂજાતો પાષાણ છે,

રૂપ એના અનેક , એને જાણીને પણ સૌ અજાણ છે.

એ સોય ની અણી સમો ને એ જ આખું મહાભારત છે,

એ જ આરંભ નો અર્થ છે ને એ જ સર્વ નો અંત છે,

એ જ  અચલ તારી કલમ ને એ જ શબ્દો ની ખાણ છે,

રૂપ એના અનેક , એને જાણીને પણ સૌ અજાણ છે.

ધ્રુવ પટેલ ‌”અચલ“