પગથિયાં વિના ચઢ-ઊતર રોજ કરવી;
કશે ના પહોંચો સફર રોજ કરવી.
ભલે દીર્ઘદૃષ્ટિ મળી હો છતાં પણ
જરાં આજુબાજું નજર રોજ કરવી.
જ્યાં પગલું પડે ત્યાંથી ઝરણાં વહે તો
સ્વયં ખળખળીને અસર રોજ કરવી.
નથી કોઈ બંધન, નથી કંઈ જ ચોક્કસ–
ગમે ત્યાં સટર ને પટર રોજ કરવી.
પુરાવો જિવનનો સતત આપવાને
લખું છું, લખીશું ખબર રોજ કરવી.
પરમ ચિહ્ન સૌભાગ્યનું એજ લાગે
લીલી લાગણીને સભર રોજ કરવી.
જરાં ચાલતાં રસ્તે ચૂમ્યાં કરે વૃક્ષ
એવી બેઉં બાજું ડગર રોજ કરવી.
~ ગુણવંત ઉપાધ્યાય
મોટા ભાઈને પગલે-પગલે, ચાલે જે નાનો ભાઈ, અંતરથી જે અનુસરે, અનુજ એ કહેવાય. રઘુનંદનનો પડછાયો થઈ, લક્ષ્મણ વનમાં જાય. શત્રુઘ્નને...
સ્વાર્થ વધ્યા ને સંવેદના ખૂટી,કોના વાંકે? મોહ વધ્યો ને મમતા છૂટી,કોના વાંકે? સંબંધોની દોર છે તૂટી, કોના વાંકે? વ્હાલની એ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
