અધૂરી એક કહેવા જેવી વાત રહી ગઇ.
બે મૌન વચ્ચે આખે આખી રાત વહી ગઇ.
હુ કોરે કોરો એને પલળતી જોઇ રહ્યો.
એક છોકરી મારા ભાગ નો વરસાદ લઈ ગઇ.
રોજ સાંજ પડે ને એ સાંજ સાંભરે.
જે સાંજ કાયમ માટે “યાદ” થઈ ગઇ.
મારી ગઝલ હવે પહેલા જેમ ગાતી નથી.
સાવ મૂંગી આપના ગયા બાદ થઈ ગઇ.
મે એવી તો ઉજવી આ બરબાદી ને કે,
લોકો કહે છે જીંદગી આબાદ થઈ ગઇ.
હજી યે સજાઓ વચ્ચે ફંફોસ્યા કરું છું.
ક્યાંક કોઈક ભુલ એકાદ થઈ ગઇ.
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
