ઘરથી બહાર ભય વિના નીકળી નથી શકતા,
નાખી દો,મોમાં આંગળી બોલી નથી શકતા.
પ્રારંભ નવા યુગનો લખી દો નવી કલમો
પોતાનાં સગા ,લાશને સ્પર્શી નથી શકતા.
એવા પ્રણયના મોહમાં બાંધી દીધો તમે
પીંજરમાં કેદ પંખીઓ છૂટી નથી શકતા.
આજે ” સ્વયંભૂ બંધ ” થયું ગામ એટલે,
મહેમાન ના કરો , અમે આવી નથી શકતા.
નાની જરાક ભૂલથી શિક્ષા મળી શકે,
માંણસને હવે અવસરો બાંધી નથી શકતા.
સિદ્દીક ભરૂચી
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
