ઘરથી બહાર ભય વિના નીકળી નથી શકતા,
નાખી દો,મોમાં આંગળી બોલી નથી શકતા.
પ્રારંભ નવા યુગનો લખી દો નવી કલમો
પોતાનાં સગા ,લાશને સ્પર્શી નથી શકતા.
એવા પ્રણયના મોહમાં બાંધી દીધો તમે
પીંજરમાં કેદ પંખીઓ છૂટી નથી શકતા.
આજે ” સ્વયંભૂ બંધ ” થયું ગામ એટલે,
મહેમાન ના કરો , અમે આવી નથી શકતા.
નાની જરાક ભૂલથી શિક્ષા મળી શકે,
માંણસને હવે અવસરો બાંધી નથી શકતા.
સિદ્દીક ભરૂચી
ચહેરા પાછળ ચહેરા પાછળ ચહેરા. સાચ ઉપર આ દંભ,જૂઠના કેટકેટલાં પહેરા. માણસને ના કોઈ ઓળખે. હજાર એના મહોરાં. ચકચકતી એ...
જાણે કે ચોરોએ આખુંયે ઘર લૂંટ્યું હોય છે, મનમાં આવેલું સ્વપ્ન એવું જ તૂટ્યું હોય છે. વીતતી રાતને કોરી ખાય...
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
