ચાહે છે મારા પ્રેમ તું ક્યાં લઈ જવા મને?
ખેંચી રહી છે કેમ આ ચારે દિશા મને!
માફીની માગણીથી જીગર ખૂન થઈ ગયું,
આ કેવી ક્રૂરતાથી કરો છો ક્ષમા મને?
સહેલું અને સરળ છે અહીંથી ઊડી જવું,
આવી નથી જો રાસ જગતની હવા મને.
એનો નથી ખયાલ કે તારી નજર નથી,
દુઃખ એ જ છે કે જોઈ રહ્યા છે બધા મને.
મારા જીવનવહનમાં સરિતાનો અંશ છે,
રસ્તે પડી રહું તો મળે છે મજા મને.
જાણે કોઈ કવિના કવનની કદર ન હો
લાગે છે કંઈક એવું તમારા વિના મને.
જોતો નથી કશુંય હું દુનિયાના ધોરણે,
મારો જ વાંક છે કે ન આવી મજા મને.
શું ફેરફાર થાય ને કેવી મજા પડે,
મારો ખુદા તને મળે, તારો ખુદા મને.
હા, ઓ ખુદા હવે જે મદદની જરૂર છે,
તું આપ! યા તો દે કોઈ બીજો ખુદા મને.
ખુશ્બૂથી તર કરી શકું મહેફિલને હું ‘મરીઝ‘
દે ફૂલ જેમ જો કોઈ થોડી જગા મને.
– મરીઝ
