તરસી ગયાં તળાવ મહીં કોણ માનશે,
મૃગજળ થકી જીવ્યાં ફરી કોણ માનશે.
જ્યાં જીતવાનું સાવ નક્કી થઈ ગયું હતું,
મેં આખરે રમત ન રમી, કોણ માનશે.
હું જાણતો હતો પહેલેથી એ વાત પણ,
ખામી નજર અંદાઝ કરી, કોણ માનશે.
પથ્થર નથી, જરાય કદી પીગળે નહીં,
જાઉં બરફ સમો પીગળી, કોણ માનશે.
લોકો ભલે એવું કહે, છૂટાં પડી ગયા,
કાયમ તું હૃદયમાં જ રહી, કોણ માનશે.
દિપેશ શાહ
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
