ધરતીને કોઈ શ્રાપ છે કે શું?
કે પછી સૌના પાપ છે કે શું?
શ્વાસના પાંદડા ખરે લીલા,
કોઈ તેજાબી તાપ છે કે શું?
ઝાડનું કોણ માપે ઓક્સિજન,
એની પર આજ કાપ છે કે શું?
ડંખ મારે છે છાતી પર સીધો,
આ હવા ઝેરી સાપ છે કે શું ?
આપણે બહુ ગુમાનમાં જીવ્યાં,
આપણો કોઈ બાપ છે કે શું?
વાસના, દંભ, લોભ ને લાલચ,
માનવી તારી છાપ છે કે શું?
એ દબાવે ને શાંત ‘સાગર’થાય,
હાથમાં એની ચાપ છે કે શું?
રાકેશ સગર
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
