ધૂળમાં  ઢાંકેલું  બચપણ  નીકળ્યું… મુક્તક

જીવવાનું   એક   કારણ  નીકળ્યું
ધૂળમાં  ઢાંકેલું  બચપણ  નીકળ્યું

મેં  કફન  માનીને  લીધું  હાથમાં
એ સુખી માણસનું પહેરણ નીકળ્યું

—-

તરબતર  આંખોય પ્યાસી  નીકળી
રાતરાણીની     ઉદાસી     નીકળી

તારલા ઊઘડ્યાં ને મળતા આગિયા
ચાંદને   જોવા   અગાસી   નીકળી

—

એકાદ  એવી યાદ  તો છોડી  જવી હતી
છૂટ્ટા  પડ્યાની  વાતને ભૂલી  જવી હતી

વહેતા પવનની જેમ બધું લઈ ગયાં તમે
થોડીઘણી  સુગંધ  તો  મૂકી  જવી  હતી

—

ચાંદનીની  રાહ એ  જોતું  નથી
આંગણું   એકાંતને   રોતું  નથી

રાત પાસે આગિયા પણ હોય છે
એકલું  અંધારું  કાંઈ  હોતું નથી

કૈલાસ પંડિત