આંખમાં ખૂંચી રહી ‘તી એક બે ઘટનાની ધૂળ,
ને ચહેરા પર નથી એ જે હતી હમણાંની ધૂળ.
વસ્ત્ર ધોળા એક કારણથી સદા પ્હેર્યા કરું,
ના કદી લાગી શકે રંગીન આ દુનિયાની ધૂળ!
દસકો વીતી જાય કે વીતે સદી કે જિંદગી,
થાય છે ભેગી કદી ક્યાં તૂટતાં સપનાની ધૂળ?
વાસ્તવિકતા કોઈને અડકી શકે ના એમ કંઈ,
ઘરમાં ચારેકોર ઊડી બ્હારની ચર્ચાની ધૂળ!
ધૂળનો ઢગલો છે ભીતર, કોઈ ક્યાં દેખી શકે,
થાય છે તો માત્ર આંખે થાય છે કપડાંની ધૂળ.
જાનવી ઉંડવિયા
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
