દિલ થી હંમેશા સાફ રહી,
પણ તો ય ન કોઈ ની ખાસ રહી…
સમય સાથે તાલ મેળવતી,
પણ તો ય કાયમ લાસ્ટ રહી…
રાખ્યો હતો પોતાનાઓ પર વિશ્વાસ,
એટલી જ મારી સમજણ માં કચાશ રહી…
ઝરમર વહેતુ ઝરણું ય ન મળ્યું,
કાયમ પ્યાર ના ધોધ ની પ્યાસ રહી….
ઉભી રહી યાદો ની અટારી એ,
પલ-પલ એના પાછા ફરવાની આશ રહી..
હતી છવાયેલી આથમતી સંધ્યા,
તો ય ઉગામતી ઉષા ની છાંય રહી…
પારુલ ઠક્કર “યાદે”