દર્દથી પીડાય એને વાત ક્યે છે હર્ષમાં.
સાંત્વના દેતા પ્રભુને જોઉં છું નર્સમાં.
હોઠથી જે ના કહ્યું બોલી ગયા એ શબ્દથી,
વાંચતા માલુમ પડ્યું કાવ્યના નિષ્કર્ષમાં.
છોડવાં વાવી કરે છે માવજત એ હોંશથી,
બાગના માળીને માત્ર ઝંખના ઉત્કર્ષમાં.
હાથ જમણો દાન દ્યે ડાબો ના એને જાણતો,
મોખરે છે સ્થાન એવા માનવી આદર્શમાં.
ભૂલથી ભુલાય ના સિદ્ધાંત એકે કર્મનો,
એટલે કાયમ રહે છે કૃષ્ણ ગીતા પર્સમાં.
પાયલ ઉનડકટ
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
