દુનિયાને સમજવા જતા,
ક્યાંક હું પોતેજ પોતાને સમજી ન શકી.
જ્ઞાનનાં ઊંડા સરોવરમાં,
જતા હું પોતે જ ડૂબી ગઈ.
જગને ઓળખવા ગઈ,
ને સમય જતાં હું પોતાને જ ભૂલી ગઈ.
સ્વયંને શોધવા,
હું ક્યાંય આગળ પહુંચી ગઈ.
પણ શોધી ન શકી પોતાને,
કારણ કે વાસ્તવમાં,
હું પાછળ રહી ગઈ.
ખબર ન પડી ક્યારે હું પોતાને જ ભૂલી ગઈ,
પોતાને ચમકાવવા માટે,
હું આકાશ સુધી પહુંચી ગઈ.
પણ આખરે,
હું ક્યાંક ખોવાય ગઈ.
સાચે જ મારી નવી જાતને શોધવા માટે,
હું આજે મારી જૂની જાત જ ભૂલી ગઈ…
હસ્તરેખાઓ
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
