મૃગજળની માયા છોડી ને જળ સુધી જવું છે,
અમને જે છેતરે છે- એ છળ સુધી જવું છે !
તૈયાર થા ! તું એ દિલ અઘરી છે આ કસોટી-
સાગર સમેટી લઇને, ઝાકળ સુધી જવું છે.
સદીઓના આ વજનને, ફેંકીને કાંધ પરથી-
જે હાથમાં છે મારા, એ પળ સુધી જવું છે.
તારો જ સ્પર્શ એમાં અકબંધ છે હજુ પણ,
મારે એ બંધ ઘરની સાંકળ સુધી જવું છે.
કયા આશયે કરી છે દુનિયાની આ દશા તેં ?
ઇશ્ર્વર ! મને એ તારી અટકળ સુધી જવું છે !
અટકીને એ અચાનક પોઢી ગયા કબરમાં-
કહેતા હતા જે કાયમ આગળ સુધી જવું છે..!
કાયમ હઝારી
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
