એક હતો રેઇનકોટ
ને આપણે બે !
પછી એક ટીપું , પછી સહેજ ઝરમર, પછી મન મૂકી
વરસી પડ્યો મેહ.
તું જ ઓઢને !
‘તારે જ ઓઢવો પડશે’ એવો
હુકમ કીધો આ શાહજહાંએ,
ને…
‘હું નહીં તમે જ ઓઢો’ એવી
હઠ લીધી તે નૂરજહાએ !
હું નહીં, હું નહીં , કરતાં આપણે
કેટલું નાહ્યાં ! કેટલું નાહ્યાં !
યાદ છે તને ?
સારું થયું ને ? કે…..
બે હતાં આપણે
ને રેઇનકોટ એક !
– બકુલ ત્રિપાઠી