એટલા વીતી ગયા છે દાયકા,
તોય જીવે છે નગરની વારતા.
જ્યાં અચંબાએ કરી ટ્રાફિક ત્યાં,
રોપી દીધી પાગલોએ આસ્થા.
કોંણ, કેવા, કેટલા પાણીમાં છે!
બોલી ઉઠશે પાદરે બે બાકડા.
એ અમીરો છે આ સીધા માંણસો,
એ ફકત ભૂખ્યા છે થોડા નામના.
દૂધ ને દહિની છે ઈચ્છા એમના,
કેટલા તમને બતાવું દાખલા!
રોજ રૂદનનું વજન પડતું નથી,
ખાસ મોકા પર છે એના ફાયદા.
સિદ્દીક ભરૂચી
બોલવું તલવાર શબ્દો મ્યાન રાખો. બોલનો છે તોલ એનું ભાન રાખો. હો ધ્વનિ પણ મંદ્ર સપ્તકનો ભલેને. બસ જરા મીઠી...
મોટા ભાઈને પગલે-પગલે, ચાલે જે નાનો ભાઈ, અંતરથી જે અનુસરે, અનુજ એ કહેવાય. રઘુનંદનનો પડછાયો થઈ, લક્ષ્મણ વનમાં જાય. શત્રુઘ્નને...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
