શબ્દોની સોગાત ધરી તેં,
જાત સમી જઝબાત ધરી તેં !
આંસુથી રંગી ઓશિકું–
ઉલ્ફતની આયાત ધરી તેં !
જાત સ્વયં મિટાવી દઈને–
ઝળહળ જ્યોતિ જ્ઞાત ધરી તેં !
દૂર રહીને દોલત સઘળી–
ક્ષણભરમાં સાક્ષાત્ ધરી તેં !
અક્ષર, શબ્દો, ભાવો, અર્થો–
લેખિની ઉદ્દાત ધરી તેં !
વીણાનાં સ્વર અંતર માંહે–
ભરી-ભરીને જાત ધરી તેં !
આંખો વરસી ધરી હથેળી–
મેં ય ધરી અર્થાત્ ધરી તેં !
~ ગુણવંત ઉપાધ્યાય
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
