ઝાળ ઝાળ
ખુલ્લી બપોર ,
એકાંત સળવળે ,
ભેંકાર ભાસે લાગણીઓ ,
બુઠ્ઠી વેરાન નિર્જન ધરા ,
ગગને વરસતી જ્વાળાઓ ,
આગ વરસાવે,
તરસાવે ગળાને એકદમ
જાણે કે ભીંસી લેતી અકળામણ ,
રસહીન અતૃપ્ત ઈચ્છાઓ ,
સાથે જ મરી પરવારેલી લાગણીઓ ,
શૂન્યતા અને એમાં જ ઓગળતી
દાયકાઓની ભવ્યતા ,
આ શહેર,
આ સૂમસામ ગલીઓ ,
આ ભયાનક બપોર પછીની
તરસી રહેતી ઉર્મિઓની
વરસતી હેલીની સાંજ
કદી આવશે?
– જીગીષા રાજ
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
