સાવ ખાલીખમ કશું ભીતરને કરતું જાય છે,
શૂળ તીણું એ પછીથી ત્યાં સતત ભોંકાય છે.
થઈ કલમ બેબાકળી આવું તે શાને થાય છે?
શબ્દ મારો ટેરવેથી છટકી ક્યાં ખોવાય છે!
સામે કાંઠે જઈ શકાતું, વ્હેણ પણ ઓછું હતું.
પટ નદીનો વિસ્તરી બન્ને તટે છલકાય છે.
મન મૂકી જ્યારે વરસતો મેહુલો પૂછે મને,
“કેમ ભીંજાવું નથી?” શું શું કહું ધોવાય છે.
ચૂપ રહેવાની શરતમાં હોડ તો માંડી દીધી,
એક ડૂમો ભીંસ આપી ખુદ હવે ગુંગળાય છે.
પૂર્ણિમા ભટ્ટ ‘શબરી’
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
