સાવ ખાલીખમ કશું ભીતરને કરતું જાય છે,
શૂળ તીણું એ પછીથી ત્યાં સતત ભોંકાય છે.
થઈ કલમ બેબાકળી આવું તે શાને થાય છે?
શબ્દ મારો ટેરવેથી છટકી ક્યાં ખોવાય છે!
સામે કાંઠે જઈ શકાતું, વ્હેણ પણ ઓછું હતું.
પટ નદીનો વિસ્તરી બન્ને તટે છલકાય છે.
મન મૂકી જ્યારે વરસતો મેહુલો પૂછે મને,
“કેમ ભીંજાવું નથી?” શું શું કહું ધોવાય છે.
ચૂપ રહેવાની શરતમાં હોડ તો માંડી દીધી,
એક ડૂમો ભીંસ આપી ખુદ હવે ગુંગળાય છે.
પૂર્ણિમા ભટ્ટ ‘શબરી’
ચહેરા પાછળ ચહેરા પાછળ ચહેરા. સાચ ઉપર આ દંભ,જૂઠના કેટકેટલાં પહેરા. માણસને ના કોઈ ઓળખે. હજાર એના મહોરાં. ચકચકતી એ...
જાણે કે ચોરોએ આખુંયે ઘર લૂંટ્યું હોય છે, મનમાં આવેલું સ્વપ્ન એવું જ તૂટ્યું હોય છે. વીતતી રાતને કોરી ખાય...
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
