આથમે છે સૂરજ રોજ સાંજે,
પણ જિંદગી ક્યાં આથમી જાય છે?
દિવસ ને રાત કામ કરવાથી,
જોયેલાં સપનાંઓ ક્યાં પૂરા થાય છે?
દર્દ તો જીવનમાં મળતાં રહે,
પણ નિશાન ક્યાં જખ્મોના દેખાય છે?
હૈયામાં ગમના ઝરણાં ઘણાં વહે,
પણ આંખોમાંથી ક્યાં અશ્રુ છલકાય છે?
દર્દથી ભર્યું ભલેને હોય હૃદય,
પણ “અર્શ”ને ક્યાં હસવાનું ભૂલાય છે?
અજય ગૌસ્વામી “અર્શ”
બોલવું તલવાર શબ્દો મ્યાન રાખો. બોલનો છે તોલ એનું ભાન રાખો. હો ધ્વનિ પણ મંદ્ર સપ્તકનો ભલેને. બસ જરા મીઠી...
મોટા ભાઈને પગલે-પગલે, ચાલે જે નાનો ભાઈ, અંતરથી જે અનુસરે, અનુજ એ કહેવાય. રઘુનંદનનો પડછાયો થઈ, લક્ષ્મણ વનમાં જાય. શત્રુઘ્નને...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
