છે પ્રતીક્ષા અને ઝરૂખે દીવા…
ક્યારેક તો ઉકેલાશે…
માનવ સ્વભાવ ની આટી ઘૂંટી અને
માનવ સબંધો ના તાણા વાણા અહીંજ
આ માનવી ની ભવાઈ માં…
ફેલાશે…
ચરિત્ર સૌરભ પારિજાત ના ફૂલો ની પણ,
આ ગુલાબો ની વચ્ચે
મળશે…
સમુંદર ના મોતી કોઈ સમય દ્વીપ ના કિનારે…
લઈ આવશે મારા આ શબ્દો જ સમીપ
સફરના સાથી ને…તને…
અને જો આમ નહિ બને તોવિચાર્યું છે…
કે પછી બાંધિશ હું તારી વાણી ને તીર…
મારા ચિર “મૌન”ની કુટીર.
ટાઢા રોટલાના ભૂકામાં દહીં, ટાઢી લાપસીમાં દૂધ, ટાઢી ખીચડીમાં દહીં કે છાશ, કેરીના રસમાં ભાત, થૂલી-કઢી, તૂરિયાનું શાક અને કોરી...
વ્હેલી સવારે પપ્પા ઉઠાડે ને કહે- 15 ઑગસ્ટ છે ચાલ પ્રભાતફેરીમાં.. આંખો ચોળતા શિક્ષક પિતા સાથે હું પણ કાદવ ખૂંદતા...
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
