આભમાં જ્યાં વાદળો ઘેરાય છે,
માટીને મન ફૂટું ફૂટું થાય છે.
મ્હેક વરસાદી લઈને આ પવન,
લોહીમાં સીધો પ્રવેશી જાય છે.
વાદળી વરસ્યા વગર મુજ આંખથી,
લો, હૃદયમાં પાછી ચાલી જાય છે.
દેહમાં પણ વીજ ચમકી જાય છે,
બીજ જેવું ગીત રે વેરાય છે.
જે ક્ષણે સૌ શબ્દ થીજી જાય છે,
એ ઘડીમાં મૌન બસ શબ્દાય છે.
આંખમાં આવ્યાં નથી એ આંસૂઓ,
લો, જુઓ દરિયા સુધી રેલાય છે.
– હર્ષ બ્રહ્મભટ્ટ