નાની બહું જ લાગી ઘરબારની ઉદાસી,
જોઈ રહ્યો છું હું તો સંસારની ઉદાસી.
“કોઈ ન આવતું “ની કેવી અસર પડી છે,
બારીએ જઈને બેઠી છે દ્વારની ઉદાસી.
મારો સ્વભાવ છે ના પાડી નથી હું શકતો,
આવી, તો મેં ઉછેરી બે–ચારની ઉદાસી.
આવીને એને પહેલા કરવું પડે છે સાબિત,
ઈશ્વર ઘણી બધી છે અવતારની ઉદાસી.
પ્રશ્નોથી ફર્ક એને પડતો નથી કશોયે,
જેણે સહન કરી છે ઉદગારની ઉદાસી.
લવ સિંહા
ફોન, મોબાઈલ આવતા, ભૂલ્યાં ટપાલ, ફેસબુક રંજાડતા, ભૂલ્યાં ટપાલ.. સંબોધનમાં માન જળવાતું ઘણુંય, એ હવે ના ફાવતા, ભૂલ્યાં ટપાલ.. સ્નેહ-નીતરતું...
ઈશ્ક કરવાથી આબરૂ જાશે, અથવા ડરવાથી આબરૂ જાશે ? રાખવું યાદ ખુદનું સરનામું, એ વિસરવાથી આબરૂ જાશે. હોય સૌની અલગ...
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
