કોણ ભીતર હજી ધરાર ઝૂરે?
કોણ આવી રીતે અપાર ઝૂરે?
ધ્યાન દઇ સાંભળો હવે રાણા!
ક્યાંક મીરાંનો એકતાર ઝૂરે!
ન્યાય માગી રહી છે પાંચાલી,
બાણશૈયા ઉપર નકાર ઝૂરે!
હાથ ફરતો નથી હવે ” મા “નો,
ઓકળી આળખેલ ગાર ઝૂરે!
કોઈ આવ્યુ,વળી ગયું પાછુ,
સાવ ઠાલું બીડેલ દ્વાર ઝૂરે!
– ‘હર્ષા’ દવે
બોલવું તલવાર શબ્દો મ્યાન રાખો. બોલનો છે તોલ એનું ભાન રાખો. હો ધ્વનિ પણ મંદ્ર સપ્તકનો ભલેને. બસ જરા મીઠી...
મોટા ભાઈને પગલે-પગલે, ચાલે જે નાનો ભાઈ, અંતરથી જે અનુસરે, અનુજ એ કહેવાય. રઘુનંદનનો પડછાયો થઈ, લક્ષ્મણ વનમાં જાય. શત્રુઘ્નને...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
