આજ ખંખેરી હૃદયથી ધૂળ જોવા દે;
ક્યાં સુધી તારાં સ્મરણનું મૂળ જોવા દે?
છેક દરિયા લગ પગેરું પ્હોંચશે એનું,
આંખમાંનાં આંસુઓનું કૂળ જોવા દે.
સ્હેજ ઝૂકી જાત સામે જાતને રાખી,
કોણ અંદરથી થયું નિર્મૂળ જોવા દે!
આ વખતના દર્દની પણ જીદ કેવી છે!
લાગણીઓ કેટલી છે સ્થૂળ જોવા દે!
કોઈ અડવાણું ગયું એ છાપ છે ‘બેદિલ’,
ખૂબ તંતોતંત રાખી શૂળ જોવા દે.
– અશોક ચાવડા ‘બેદિલ’