ખોલી નાખો હ્રદયના તાળાઓ,
સાફ રાખો સ્વજનની શાળાઓ.
ખેંચી લાવ્યા ઘરે શીયાળાઓ,
જ્યારે પ્હોળા થયા ઉનાળાઓ.
તુજને ” like ” કરે છે નજરોથી,
મુજને દિલ ને દિમાગવાળાઓ.
આશ્ચર્યો કહે ઈમારતને,
ક્યારથી છે સદીના જાળાઓ.
જાત આખી ઘસાઈ ગઇ ‘સિદ્દીક’,
તો થયા છે પ્રણયના માળાઓ.
સિદ્દીકભરૂચી
બોલવું તલવાર શબ્દો મ્યાન રાખો. બોલનો છે તોલ એનું ભાન રાખો. હો ધ્વનિ પણ મંદ્ર સપ્તકનો ભલેને. બસ જરા મીઠી...
મોટા ભાઈને પગલે-પગલે, ચાલે જે નાનો ભાઈ, અંતરથી જે અનુસરે, અનુજ એ કહેવાય. રઘુનંદનનો પડછાયો થઈ, લક્ષ્મણ વનમાં જાય. શત્રુઘ્નને...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
