ઘૂંટ્યા કરું છું જાત ને ,હું એકડે એક છું ,
વાંચી શકે તો વાંચ,ન છપાયેલો લેખ છું.
કલમ પકડાવી દીધી, મેં મારા હાથને,
કવિતાનો ભગવો પહેરેલો હું ભેખ છું.
ખોલાવ મા તું ભેદ સઘળા, મારી કને,
ખુદને ઉલેચી શકું, નિયતનો હું નેક છું.
જીવતરના પાટ પર, બાજી ખેલ્યા કરું,
સામે ઊભેલા પારની ,પાતળી હું રેખ છું.
ઝુરાપો જીરવીને, આકાશને ઉકેલું હું,
લોઢાની થાળીમાં હું,સોનાની મેખ છું.
- કૃષ્ણકાંત ભાટિયા ‘કાન્ત’