ઘૂંટ્યા કરું છું જાત ને ,હું એકડે એક છું ,
વાંચી શકે તો વાંચ,ન છપાયેલો લેખ છું.
કલમ પકડાવી દીધી, મેં મારા હાથને,
કવિતાનો ભગવો પહેરેલો હું ભેખ છું.
ખોલાવ મા તું ભેદ સઘળા, મારી કને,
ખુદને ઉલેચી શકું, નિયતનો હું નેક છું.
જીવતરના પાટ પર, બાજી ખેલ્યા કરું,
સામે ઊભેલા પારની ,પાતળી હું રેખ છું.
ઝુરાપો જીરવીને, આકાશને ઉકેલું હું,
લોઢાની થાળીમાં હું,સોનાની મેખ છું.
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
