ન કર એટલી તો તાકાત કે કળનો જમાનો છે,
વફાદારી અહીં ઠોકરે ચઢે છળનો જમાનો છે.
લડાવશે સૌને ‘ને પોતે બેસી જશે ભેગા ભેગા,
કરશે કોણ પીઠ પર ઘા અટકળનો જમાનો છે.
કલાકો ને દિવસો વિતે છે વર્ષોની ચિંતા કરતા,
ઝડપવા તકને વિલંબ કરે, પળનો જમાનો છે.
ઋતુઓનો વળી અહીં શું પ્રભાવ જોવા જેવો,
વર્ષામાં છલોછલ પછી સુકા તળનો જમાનો છે.
નેજવા ધરીને જોયા કર, ‘સ્મિત’ આકાશ તરફ,
વરસ્યા વિના જ ભાગતા વાદળનો જમાનો છે.
દેવેન્દ્ર કુમાર “સ્મિત”
ચહેરા પાછળ ચહેરા પાછળ ચહેરા. સાચ ઉપર આ દંભ,જૂઠના કેટકેટલાં પહેરા. માણસને ના કોઈ ઓળખે. હજાર એના મહોરાં. ચકચકતી એ...
જાણે કે ચોરોએ આખુંયે ઘર લૂંટ્યું હોય છે, મનમાં આવેલું સ્વપ્ન એવું જ તૂટ્યું હોય છે. વીતતી રાતને કોરી ખાય...
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
